Het is alweer 2 jaar geleden dat ik een blog schreef voor Stress Student. Wat kan er veel veranderen in 2 jaar tijd. Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren dat ik thuis zat met een burn-out en dacht dat de oorzaak ervan mijn bewijsdrang was. Dit was voor een groot gedeelte ook waar. Ik deel graag met jullie hoe het nu met me gaat. Ik hoop hiermee mensen hoop te geven, want dat is er altijd voor jou.

Psychologische hulp

Ik praatte met de psycholoog, maar ondervond al heel snel dat zij mij niet verder konden helpen. Ik legde de verantwoording buiten mezelf en dacht dat andere mensen de burn-out wel voor me gingen oplossen. Dit deed ik niet omdat ik het niet wilde, maar puur uit onwetendheid. Een halfjaar later volgde ik verschillende trajecten in bij verschillende coaches, die mij per individu levenslessen hebben meegegeven.

‘Mijn bewijsdrang is de oorzaak van mijn burn-out’. Lees hier de blog die Yvonne twee jaar geleden heeft geschreven.

Pleasen

Vanaf kleins af aan wil ik het graag anderen naar de zin maken. Dit hoort bij mij, het is namelijk één van mijn karaktereigenschappen dat ik erg empathisch ben. Het kwartje viel op mijn werk. Ik was alleen maar bezig om het anderen naar de zin te maken. Ik vergat alleen een heel belangrijk persoon, namelijk mezelf. Ik ben na dit inzicht met mezelf aan de slag gegaan en gaf mezelf iedere week een nieuwe uitdaging. Dit varieerde van een keer ‘nee’ zeggen, als ik iets niet wilde. Of aan te geven dat ik het ergens niet mee eens was. Dit deed ik ook alleen wanneer ik er voor honderd procent achterstond. Zo werd ik steeds zelfverzekerder en kon ik vaker voor mezelf kiezen. Toen het hiermee erg goed ging ondervond ik een innerlijke rust en mocht ik er meer zijn van mezelf.

Rollercoaster

Het is een enorm rollercoaster geweest en nog steeds. Dit is het leven, maar word door zoveel mensen niet benoemd of zij hebben een masker op en dit is zo ontzettend zonde. Het kwartje heeft altijd 2 kanten, zonder licht is er geen donker en andersom ook niet. Ik veranderde langzaam in een zelfverzekerde vrouw en dat zag mijn omgeving ook. Ik heb veel vriendschappen losgelaten, maar er kwamen ook hele bijzondere vriendschappen voor in de plaats. Ik deed mijn masker af en werd langzaam aan mijzelf, de persoon die ik in de kern al was maar niet durf te te zijn.

Passie

Vanuit hier kwam de passie om andere mensen te gaan helpen en de stoute schoenen aan te trekken. Een aantal maanden geleden heb ik mijn eigen bedrijf met als naam: Alles zit al in jou opgestart. Ik ben er namelijk van overtuigd dat alle bouwstenen al in jou zitten om een mooi en gelukkig leven te leiden. We zijn dit spoor vaak kwijtgeraakt of durven niet ons ware zelf te zijn door de omgeving. Hier help ik anderen nu bij. Het geeft mij een heel fijn gevoel dat ik nu wat terug kan doen voor anderen. Je staat er namelijk niet alleen voor, nu niet nooit niet. Ik ga nu samen met een businesscoach anderen helpen, wil spreker worden en heb zoveel mooie dromen. Deze dromen gaan er komen let maar op!

Niet vechten maar omarmen

In alle eerlijkheid ben ik zelf ook nog lerende en werkende aan mijzelf. We zijn allemaal mens en ook al ben je 80 jaar, leren doe je altijd. Een jaar geleden kreeg ik enorme huidklachten, gelukkig zijn deze al extreem afgenomen door met mijn voeding en mindset aan de slag te gaan. Maar  toen keerde ik echt naar binnen en leerde ik daadwerkelijk voelen. Op dit moment ben ik bezig met het stukje zelfliefde. Dit vind ik lastig om te delen, want dan komen er gelijk belemmerende overtuigingen (lees: stemmetjes in mijn hoofd) die zeggen dat ik vanuit hier mensen niet kan helpen. Maar dit kan en mag ik wel, want niet één persoon is perfect of uitgeleerd. Ik leer nu stapje voor stapje al mijn imperfecties te omarmen. Soms is dit nog erg lastig maar het begint langzaam aan als een bevrijding te voelen. Ik ben zo ontzettend trots op mezelf en geniet nu van het leven zoals het is. Ik vecht of vlucht niet meer maar ik omarm.

Ik hoop zo dat ik hiermee jou, lieve lezer mag inspireren. Het ga je goed.

Liefs, Yvonne